"Altijd wat met dat brommertje tegenwoordig, het ding wordt ook wel wat oud.

En 't kost ook weer niet niks die reparatie, maar ja, als ik met kerst mee wil naar het kerst-/wintertreffen in de Ardennen zal ik toch een motor moeten hebben. En wil ik mee...? Absoluut... ! Deze kans laat ik niet voorbijgaan.

Zij zou ook komen, dus ik moet wel zorgen dat ik in de buurt ben. Als ik haar nu niet voor me kan winnen kan ik net zo goed naar de Noordpool emigreren.

En dat joch van van Dolen liet ook al weten dat hij er 'zeeeekujr bij aanwezig' zou zijn.

Nou, dat is ook niet om het mooie winterse uitzicht in het heuvellandschap of omdat hij zo graag in een tentje in de sneeuw overnacht... Hij probeert al een tijd op zo'n kinderlijke manier haar aandacht te trekken...

En maar niet doorhebben dat ze niks van hem moet weten.

Maar tegen mij was ze al een paar keer wel hartstikke vriendelijk en dát was toch een hoopvol teken ?

Ze zal die slijmbal toch niet boven mij verkiezen zeker. Met z'n patserige brommer van weet ik hoeveel foppen - 'en dat is nog zonder accessoires', liet hij met dat geaffecteerde stemmetje van hem weten.

Pedante gast... Maar ja, dat kreng van hém rijdt wel, en dat kan ik van dat hok van mij niet zeggen.

Moet eerst die versnellingsbak laten fixen voordat die überhaupt een meter voorruit komt".

In zichzelf mompelend sleutelde hij verder aan z'n motor. Hij moest het blok eruit hebben want de versnellingsbak moest gerepareerd worden. Een echte sleutelaar was hij niet.

Blok uitbouwen enzo lukte nog wel, maar dat spul openen en iets aan het binnenwerk fixen, dat was net een brug te ver.

Had ie ook de spullen en de ruimte niet voor trouwens. Daarom ging hij het naar een revisiebedrijf brengen, maar alles wat hij zelf kon doen, zoals blokje uitbouwen, scheelde weer poen.

De motor had hem trouw gediend hoor, daar niet van, met z'n 25 jaren en ruim twee ton op de teller.

En ja, hij wist wel dat er vroeg of laat iets duurs kon langskomen. Maar waarom nu? Net nu hij krap bij kas zat, en belangrijker nog, nu hij toch écht wilde... nee, móest deelnemen aan dat kerstgebeuren omdat zij ook mee ging.

Aan die centen kon hij nog wel komen, al begon z'n broer het onderhand wel een beetje beu te worden dat hij altijd 'zijn rampen moest financieren', zoals die het altijd noemde. "Wordt toch eens volwassen vent en koop gewoon een bruikbaar autootje, in plaats van iedere keer dat lijk weer op te knappen..."

Toffe peer verder, die broer van hem, maar hij begreep er echt helemaal niks van; een autootje...??!!

Maar ja, je bent broer of niet hè. En hij stond zelf toch ook weer elke keer klaar als er iets gebouwd of verbouwd of gestuukt moest worden bij broerlief... "Toch had broer het wel aardig voor elkaar eigenlijk, terwijl hij...".

Hij overdacht hoe stroef de dingen bij hem af en toe wel gingen.

"Tjonge" zei hij tegen zichzelf; "soms zou ik wensen...".

**@-- Pfffoeffff... ieeee tssss...--@**

Met een enorme lichtflits en een raar sciencefiction achtig geluid stond daar opeens een doorzichtig en toch lichtgevende gedaante van zo'n meter hoog in z'n schuurtje.

Beetje geel/groen gelaat, scherpe neus, puntige oortjes en hartstikke mooie ragfijne vleugeltjes op de rug.

De rode puntmuts met witte bontrand deed vermoeden dat er een punthoofd onder verborgen zat.

"Wensen?" zei hij bijna hijgerig, "Wensen? da's mijn specialiteit".

Z'n ogen schoten vuur, en uit alles bleek dat hij z'n werk met plezier en overgave deed.

"Shit man, 'k schrik me te pletter... Wie ben jij dan? En waar kom je vandaan ?" vroeg hij enigszins geschrokken.

"Ik ben de Kerstwensfee" sprak de gedaante. "Ik mag de week vóór kerst wensen van mensen laten uitkomen.

En jij mag nu 3 wensen doen. Maar hoeft niet alle drie in één keer hoor".

Even overwoog hij om het bedrag van de reparatie te wensen, of misschien dat de bak gewoon weer heel was, maar voordat hij er erg in had was het eruit: "Doe mij maar zo'n apparaat als van Dolen, maar dan met één accessoire meer dan hij.

Eh... wat heeft van Dolen niet... ah... ik weet het al, doe maar met een hoogtemeter ".

**@-- Pfffoeffff... ieeee tssss...Lichtflitss --@**

En daar stond het monster op de plek waar zonet nog dat ouwe barrel stond.

"Zo" zei de gedaante, "dat is hem dan. Je hebt nu nog twéé wensen over.

Als je weet wat je nog meer wilt dan kom ik weer langs".

**@-- Pfffoeffff... ieeee tssss...Lichtflitss --@**

En weg was tie.

Iets zei hem dat ie beter niet die motor had kunnen wensen, er zat vast een addertje onder het gras.

Maar hij verdrong de gedachte al gauw; "Niet zo achterdochtig. Mag ik ook eens mazzel hebben?".

En nadat hij de motor een tijdje had bekeken vond ie hem al een stuk minder decadent.

"Valt eigenlijk best mee", dacht ie, "toch wel komfie eigenlijk". Hij moest wel even de deur inclusief sponningen verwijderen om hem de schuur uit te krijgen, maar dat was een peuleschil voor hem.

Toen de motor buiten stond trok hij z'n motorpak aan en deed z'n helm op.

"Meteen maar even een ritje maken om te voelen hoe dat nou rijdt".

Hij verzon een smoesje over kampeeruitrusting voor volgende week, en besloot bij haar langs te gaan.

Daar zou ze wel van onder de indruk zijn, zo'n blitse motor...

Was de motor wat lomp en zwaar bij manoeuvreren 'aan de hand', eenmaal rijdend voelde je niet dat je met honderden kilo's op stap was. Zelfs stapvoets niet. De balans was uitstekend, en het ding reed veel te hard en oh zo moeiteloos.

Je hebt écht niet in de gaten hoe hard je wel rijdt totdat...

Halt... Politie !

"Mag ik de papieren even zien ?".

"Eh tja, die eh...  heb ik eigenlijk nog niet".

"En istie verzekerd ? Heeft u een groene kaart toevallig?".

"Eh...tja, dat weet ik eigenlijk ook niet, daar heb ik niet naar gevraagd toen ik hem kreeg".

"Toen U hem kreeg ? Van wie hebt u hem dan gekregen ?".

Hij werd nu ietwat onzeker over het gesprek;

"Eh... nou... van de kerstwensfee" zei hij ietwat benepen.

Iets zei hem dat oom agent dit geen overtuigende verklaring achtte.

Die zei niets, maar rommelde wat in z'n auto en kwam terug met een ding met een tuitje in z'n hand.

"Zullen we dan eerst maar even hierin blazen" zei oom terwijl hij het met het tuitje naar voren voor z'n gezicht hield.

"Jamaar ik heb niet gedronken hoor", protesteerde hij.

"Oh... maar dan heeft u niks te vrezen, effe diep ademhalen en dan langzaam uitademen totdat ik stop zeg.

Hmmm..., rijden onder invloed kan ik niet hard maken, althans niet wat alcohol betreft, maar eh, blowt u misschien?".

"Nee nee, dank U, al 15 jaar niet meer", zei hij.

"Iets gesnoven dan?".

"Nee, ben al in tijden niet meer verkouden geweest...".

"Nou ja", zei oom agent, "het wordt sowieso een boete voor te hard rijden, geen papieren bij u, niet verzekerd, en belediging van een ambtenaar in functie..."

"Huh...? belediging? Ja maar ik sprak toch netjes met twee woorden ?".

Oom agent werd nu echt kwaad en deed hem spottend na: "...heb hem van de kerstwensfee gekregen...

Hoor eens, als u mij niet serieus neemt dan noem ik dat beledigend ja !" zei die bits.

"Kom morgen maar even langs op het bureau, en laat die papieren zien.

En dat kan maar beter helemaal in orde zijn, anders hang je...".

Terwijl hij z'n weg vervolgde, nu wat oplettender en beduidend rustiger, dacht hij: "Wat een tijd leven we in zeg...

Zelfs bij kerstwensen moet je eerst goed de kleine lettertjes lezen, anders kom je voor wel heel vervelende verrassingen te staan. Wist ik veel dat ik hem zelf op naam moest zetten en verzekeren enzo...

Nee, kerstwensen zijn ook niet meer wat ze geweest zijn...".

Ze schrok ronduit toen ze hem zag. En daar schrok hij weer van.

Hij dacht dat ie wel indruk zou maken met zo'n supermachine, maar het tegendeel bleek waar.

Zij gruwelde zichtbaar; "wat moet jij nou met zo'n ding ?".

Geërgerd beet ze hem toe "je lijkt die engerd van een van Dolen wel. Ik had jou heel, maar dan ook héél anders ingeschat...

Zoiets heb jij toch helemaal niet nodig... Ik vond die ouwe schuit véél meer karakter en persoonlijkheid hebben".

Ze leek zelfs een beetje beledigd; "Denk je nou echt dat ik onder de indruk ben van zo'n bankstel ?

Hoe kom je trouwens aan dat ding ? Ik dacht dat je net centen genoeg had om je motortje gaande te houden, heb je nou je hele hebben en houwen in dit ding gestoken?

Ik vond je echt véél leuker zoals je was... Trots op dat stukkie rijdende historie van je".

"Oh-oooh...", schoot het door z'n hoofd, "blunderrrr...".

Als een klein kind stond ie wat beteuterd naar de grond te kijken.

Verlegen draaiend vertelde hij haar van de kerstwensfee en dat hij drie wensen had.

En... gaf hij toe, hij had duidelijk de verkeerde keuze...

"Nou", onderbrak ze hem, "als je nog een paar wensen over hebt, wens je ouwe motor dan maar snel weer terug.

Heb je nog net tijd om vóór het treffen die versnellingsbak te laten repareren".

Met gemengde gevoelens reed hij terug naar huis.

Ze was duidelijk niet onder de indruk, in tegendeel zelfs, maarrr.... liet ze niet blijken dat ze hem eigenlijk wel leuk vond...?

Gewoon zoals hij was... eerst... met z'n ouwe motor ?

Er gloorde hoop !

De motor stond weer in de schuur, de kerstwensfee lachte schamper. "Je bent er wel héél snel achter, moet ik zeggen".

Hij zuchtte eens overdreven en rolde z'n ogen omhoog in z'n oogkassen.

"Mensen..., ze wensen zich altijd van alles en nog wat, maar binnen de kortste keren willen ze toch weer terug naar wat ze oorspronkelijk hadden of waren. Niet zelden wensen ze eerst iets totaal ondoordachts.

Dat proberen ze met de 2e wens te corrigeren, wat de ramp meestal alleen maar verergert.

En tenslotte gebruiken ze hun derde wens om alles maar snel weer terug te draaien.

Ze weten het zelf niet maar mensen zijn doorgaans véél gelukkiger dan ze denken.

En bezit van de zaak is het einde van het vermaak, om maar eens een cliché te gebruiken.

Ik krijg echt een punthoofd van die hebberige gasten... En probeer dan maar eens een passende muts te vinden...

Maar jij hebt blijkbaar wat eerder het licht gezien; je gebruikt je tweede wens al om weer terug bij "af" te komen...

Wees wel voorzichtig hè ! Je hebt nog één wens over - die blijft gewoon geldig - maar bedenk wel dat je die niet meer ongedaan kan maken. Wat je de derde keer wenst gebeurt onherroepelijk... Nou, oké. Dus je wilt je oude motor weer terug...? En deze moet ik dan maar weer gebruikt en smerig en met meer kilometers op de teller terugnemen...?

Die raak ik zo nooit meer kwijt natuurlijk. Altijd hetzelfde met die gebruikte wensen...". Hij zuchtte nog eens diep en...

**@-- Pfffoeffff... ieeee tssss...Lichtflitss --@**

Het ouwe barrel stond weer op z'n plek en het blok lag weer op de werkbank...

En hij voelde zich véél gelukkiger dan hij zich ooit had kunnen voorstellen...

Kerstavond en kerstnacht met het vriendenclubje in de Ardennen bij het kampvuur was ein-de-loos...

Volle maan, besneeuwde heuvels, glühwein, muziek, tof gezelschap...

Nog nimmer zo'n mooie kerst en zo'n geweldig wintertreffen meegemaakt.

Toen iedereen 's nachts z'n slaapzak had opgezocht kon je van Dolen wel nog horen zuchten, woelen, draaien, bibberen

en klappertanden, in z'n tentje. Tja, die had z'n laatste centen uitgegeven aan z'n motor, in plaats van een gedegen winter-kampeeruitrusting. Die zou niet slapen van de kou vannacht.

Want ja, het kan lekker winteren in de Ardennen.

"Wat een herrie maakt die zeg... Weet je wat? Ik heb nog één wens over, en het is tenslotte kerst.

Dan moet je een ander ook wat gunnen... toch ? Zeker de minder fortuinlijke medemens.

Ik zal die arme drommel maar uit z'n lijden helpen", fluisterde hij.

Zij schrok; "Kijk nou uit met wat je wenst, dat gedoe met die wensen, ik vertrouw dat voor geen meter".

"Nee, nee", stelde hij haar gerust, "ik zal duidelijk formuleren dat hij vannacht lekker vast, warm en vreedzaam kan doorslapen in z'n tentje tot morgenochtend".

"Oké, goed idee, en... eh... als je toch bezig bent, wens dat dan meteen ook voor alle anderen hier.

Nou ja... behalve voor ons natuurlijk", klonk het ondeugend.

**@-- Pfffoeffff... ieeee tssss...Lichtflitss --@** ging het in de andere tentjes op de camping.

Daarna vredige stilte op hier en daar een hele zachte, rustige ademhaling na.

Stille nacht, heilige nacht...

's Nachts vroor het dik 10 graden, maar daar hadden die twee in hun tentje absoluut geen last van.

En zéker niet nadat zij in z'n oor had gefluisterd:

"Je moet ook helemaal niks wensen bij enge feeën of kabouters of trollen of weet ik wat allemaal.

Je wéét toch wie jouw wensen het beste in vervulling kan laten gaan ?

Toch...?

Toch...?"

Einde.