A penny from heaven                                                                       Kerstverhaal 2012 

Half december stond in een motorforum een bericht.

Iemand had van een off-road motor die aan een hek op een kerkplein vastgeketend stond het zadel volledig met een scherp mes vernield. De vulling hing er half uit.

Verontwaardiging alom, wie doet nou zoiets...

Een weekje later stond van dezelfde poster een bericht in het forum met een foto van een hek van een kerkplein waaraan, bevestigd met een zware ketting, een bagagerek van een motorfiets hing.

Het bericht maakte melding van de diefstal van de motor, een speciaal geprepareerde off-road ééncylinder, waarbij de dieven het bagagerek hadden losgeschroefd en er alleen met de motor vandoor waren gegaan.

Dezelfde motor waarvan een week eerder het zadel zo grondig was vernield.

"Wie doet nou zoiets", vroeg de topicstarter - een goede vriend van de eigenaar - zich af. De motor had in de handel totaal geen waarde, maar voor Ewout, de eigenaar, des te meer. Hij had de motor speciaal aangepast aan z'n persoonlijke wensen en had er net een reis van meer dan een half jaar door Afrika mee achter de rug.

Een vriend had het bagagerek nog speciaal voor hem gebouwd. Omdat Ewout een éénpersoons zadeltje gemonteerd had wilde hij een groot, lang bagagerek. En nou was dat het enige dat hem nog restte, dat bagagerek.

Iedereen werd verzocht mee uit te kijken naar deze unieke, en dus zeer herkenbare, motor.

Een paar dagen later postte Eddie, onze topic starter, een verontrustend bericht; Ewout was verdwenen.

Zijn vriendin Julia, met wie hij de reis door Afrika had gemaakt, had hem als vermist opgegeven bij de politie nadat hij op een avond niet thuis was gekomen. Ewout was achter een tip aan gegaan die via het Forum was binnengekomen, maar het enige dat bekend was, was dat hij was vertrokken op haar Off-road motor.

Eddie verzocht iedereen nu uit te kijken naar Ewout én zijn motor én de motor van Julia.

Dat was eenzelfde type als dat van Ewout, maar niet zo extreem geprepareerd en zilvergrijs in plaats van zwart.

Ewout lag intussen, aan handen en voeten gebonden, op een bed in een caravan met z'n motorpak nog aan. De caravan stond geparkeerd in een boerenschuur of zo. Hoewel er een klein butagaskacheltje brandde was het bepaald niet warm daar.

Z'n motorfiets lag gedemonteerd en aan stukken geflext, in de schuur. Het zadel, volledig kapot gereten, lag op een werkbank.

Drie mannen, Zuid-Afrikaanders, waren bezig ieder stukje te onderzoeken.

Zij hadden Ewout bij een benzinestation overmeesterd, in een vrachtautootje gesleurd en hierheen gebracht.

In die auto stond ook zijn motorfiets, nog intact op het opengereten zadel na.

Eerder had hij een tip opgevolgd. Iemand had hem ge-smst dat hij toevallig gezien had dat een unieke off-road met een vernield zadel op een parkeerterrein ingeladen werd in een kleine vrachtauto. Die reed echter niet weg, men leek nog te wachten. Ewout pakte direct de motor van Julia en reed naar die plek aan de rand van het dorp.

Daar zag hij dat er net een auto aankwam waaruit een man stapte die vervolgens bij twee anderen in de vrachtwagen stapte

en weg reed. Hij zette direct de achtervolging in.

Er leek geen eind te komen aan de rit, en hij reed al op reserve toen de mannen bij een benzinestation stopten.

Ze parkeerden de auto en verdwenen uit zicht om de hoek van het gebouw.

Even twijfelde hij of hij zou tanken of bellen, maar besloot toch eerst Julia te laten weten waar hij was.

Ze nam niet op, dus zond hij een SMS-je: "Volg dieven van m'n motor richting Hengelo/Oldenzaal ofzo".

Direct daarop werd hij door een paar man stevig gegrepen. Z'n mobiel werd uit z'n handen gegrist. Ze sleurden hem naar de auto en duwden hem in de laadruimte, bij z'n eigen motor. Met touwen werden zijn handen en voeten gebonden, waarna ze hun weg vervolgden. Tot zijn verbazing namen ze Julia's motor niet mee.

Als ze erop uit waren om dit type motor te stelen dan hadden ze aan die van Julia toch een veel mooier, jonger en origineler exemplaar dan aan dat ouwe verbouwde hok van hem ? Enige tijd daarna kwamen ze bij een verlaten boerderij.

Z'n voeten werden losgemaakt, en "ondersteund" door 3 man werd hij naar de caravan gebracht.

Op de zandweg langs de boerderij hoorde hij een zware 4-takt off-road voorbij komen, maar hij was niet in staat om de aandacht van de coureur te trekken. De zware brom verwaaide in de verte...

In de caravan werden z'n voeten weer samengebonden en het touw om z'n polsen nog eens gecontroleerd. Daarna haalden de mannen de motor en begonnen die te demonteren en vervolgens in stukken te slijpen. Ewout begreep er niks van...

Een vierde post van Eddie meldde de vondst van Julia's motor. Hij stond met een zo goed als lege tank, maar geheel in tact

op de parkeerplaats van een benzinestation in de buurt van Goor. De sleuteltjes er nog in!

Niemand had gezien wat er met de bestuurder van de motor was gebeurd. De politie kwam niet verder.

Iedereen in die hoek van het land werd verzocht uit te kijken naar Ewout, de motor, en alles wat ook maar enigszins verdacht was. Het forum sidderde inmiddels. De verontwaardiging steeg met iedere reactie.

Ewout begon inmiddels een beetje beeld te krijgen van wat er nu toch gaande was. Aanvankelijk kreeg hij op z'n vragen alleen wat gebrom als antwoord, maar ze lieten weten dat ze snel weer weg zouden zijn en hij dan vrijgelaten zou worden.

Waar ze mee bezig waren en waarom z'n motor in een miljoen stukjes was geslepen bleef een raadsel. Zuid-Afrikaans is nauw verwant aan het Nederlands en bij vlagen redelijk te begrijpen. Uit hun gesprekken kreeg hij het idee dat ze iets zochten.

Uiteindelijk begreep Ewout dat er iets in de motor verstopt was in Zuid-Afrika dat hij, zonder het te weten, naar Nederland had gesmokkeld. En wat is waardevol, komt uit Zuid-Afrika en is klein genoeg om te verstoppen in een motor? Inderdaad, diamant !

Toen ze een paar dagen in Bloemfontein verbleven heeft hij bij een lokale motorzaak wat dingetjes laten nakijken/repareren aan de motoren. Ze hebben die toen een paar dagen achtergelaten, terwijl ze op een ouwe Transalp van die zaak in de buurt tochtjes hebben gemaakt. De monteur/eigenaar, ene Georgie, was een vrolijke joviale gast.

Hij had beide machines een "troetelbeurt" gegeven waarbij hij onder andere wat spaken van Ewout's wiel vervangen had, en een beginnend scheurtje aan z'n bagagerek gelast - dat had Ewout zelf nog niet eens ontdekt - en zelfs twee extra verbindingsstukjes van extra dikke buis aangelast.

Bij Julia ging er ook nog een nieuw voorwiellager in. En alles tegen een meer dan schappelijk prijsje.

In die tijd had hij ongetwijfeld een diamant in z'n motor verstopt. Ze hadden ook nog adressen uitgewisseld, en nu werd Ewout duidelijk hoe de bende dus wist waar ze zijn motor konden vinden.

Later begreep Ewout uit wat hij opving dat er een ruwe diamant van bijna 400 karaat verstopt was geweest in het zadel van zijn motor. Hij bedacht dat dat dan een "broertje" geweest moet zijn van een ruwe diamant die mijnwerkers in die tijd dat zij daar waren, op 22 september 2008, in de mijn van Lentsing in Lesotho hebben gevonden.

Deze knaap was 478 karaat, en volgens experts, van "het zuiverste wit". Ze hadden toen ook wel meegekregen dat, terwijl in de officiële nieuwsberichten uitsluitend over die grote steen werd bericht werd, er "op straat" al snel gefluisterd werd over een tweede, iets kleiner exemplaar dat binnen 2 uur na de vondst spoorloos verdwenen zou zijn.

Over die tweede steen werden verder echter geen mededelingen gedaan. Officieel was die nooit gevonden.

Ewout vermoedde dat die tweede steen in zijn motor naar Nederland was gesmokkeld, met als eindbestemming mogelijk de diamanthandel in Amsterdam of zelfs Antwerpen. De bende had die diamant al gevonden, getuige ook het kapotte zadel op de werkbank. Waarom zijn motor alsnog werd gestolen en hier "verpulverd" werd hem wat later pas duidelijk...

Hij spitste z'n oren toen de naam van Georgie de monteur viel. De mannen bespraken dat hij iemand die "Tante" genoemd werd had belazerd, en blijkbaar in Ewout's motor ook een hele set van Tante gepikte, geslepen diamanten naar Nederland gesmokkeld zou hebben. Hij hoorde ze de waarde noemen en met de wisselkoersen nog vers in z'n geheugen berekende Ewout die op zo'n 30- tot 35.000 Euro...

Dat er met Tante niet te spotten viel blijkt wel uit het feit dat Georgie de ondervraging door Tante's medewerkers niet overleefd had. Maar blijkbaar bleef hij zwijgen. Ondanks alles speet het Ewout wel om te vernemen dat Georgie dood was.

Hij was nog van plan om begin van het nieuwe jaar Ewout en Julia in Nederland te komen opzoeken.

Al kon je je nu afvragen met welk doel...

Met de off-road in duizend stukjes om zich heen vroegen de mannen zich af waar Georgie in godsnaam die dingen verstopt kon hebben. Dat het ergens in het motorblok kon zitten hielden ze niet voor mogelijk, maar ze begonnen het toch ook maar te ontmantelden... De mannen vroegen zich af ofGoergie niet kón vertellen waar de diamanten verstopt zaten omdat hij dat helemaal niet gedaan had. Ze bespraken nerveus dat Tante niet blij zou zijn als zij niks vonden, en hen mogelijk helemaal niet zou geloven. Het vooruitzicht dat Tante haar "neefjes" op hen af zou sturen verontrustte hen nogal.

Ze zochten zorgvuldig verder.

Gerrit kwam thuis van een ritje met de motor over de zandwegen in de buurt. Die hoefde niet ver te rijden om lekker te boenderen met z'n all-road.

"Hé pa" zei hij, "is de buurvrouw terug op haar boerderij? Ik zag er volk lopen. Gisteren ook al. Toen was er ook een motorrijder bij en die had zo te zien een stevige smak gemaakt. Hij werd door wel 3 man ondersteund bij het lopen".

"Och, dat zal haar neefje wel wezen met wat vrienden" Antwoordde z'n vader. "Die komen hier wel vaker crossen.

Ik denk dat buurvrouw van Veen zelf nog bij haar zuster in de stad is. Die is na de scheiding van die Zuid-Afrikaanse boer goed van slag geraakt. Maar goed dat hij teruggegaan is naar waar hij vandaan komt. Ik vond het maar een rare kwast".

Veel werd er verder niet gesproken. Gerrit trok z'n motorpak uit, overall aan en ging aan het werk op de boerderij.

's Avonds zat hij achter z'n computer wat in het forum te snuffelen. Hij keek maar een paar keer per week, dat gehang achter de computer trok hem niet zo. Hij las het topic van Eddie en schudde z'n hoofd over die bizarre diefstal en later het verdwijnen van Ewout. "Toch een vreemde zaak", dacht hij "en het spoor loopt gek genoeg deze kant van het land op...".

Toen sprong hij op alsof hij door een horzel was gestoken. Z'n stoel viel om en hij sloeg met z'n hand op tafel.

"Niks ondersteund", riep hij uit.. "Weggeleid. Die motorrijder werd weggeleid. Tegen z'n zin. Dat was die Ewald uit het Forum".

"Wat is er in jou gevaren" vroeg z'n vader geschrokken, "idioot, ik schrik me te pletter".

Gerrit legde snel uit wat hij gelezen had en zei: "die motorrijder die ik zag werd niet ondersteund omdat die was gevallen, die wordt door drie man gevangen gehouden in de boerderij van buurvrouw van Veen...

Ik zal die Eddie van dat forum even mailen".

Nadat Eddie een post geplaatst had dat de vermoedelijke locatie waar Ewout werd gevangen gehouden bekend was, kwamen er steeds meer reacties binnen van mede-forummers die tot actie wilden overgaan. Maar hij kon onmogelijk vrijgeven waar het was. Nadat Eddie de politie had gewaarschuwd was het hem ten strengste verboden om ook maar iets te zeggen en zeker om zelf - met een paar maten - actie te ondernemen. Ze hadden hier mogelijk te maken met een criminele bende die zelfs gewapend kon zijn. Ze wisten helemaal niets van het hoe, wat en waarom...

Maar omdat het kerstavond was had de Hermandad even tijd nodig voordat een arrestatieteam ter plaatse kon zijn, dus:

"In hemelsnaam Eddie", zei hoofdinspecteur de Wilde, "blijf weg daar en laat het ons opknappen. Voordat ze onraad ruiken en God weet hoe reageren. We houden je op de hoogte.".

Later die avond kwam het verlossende bericht van de Wilde. Ewout was bevrijd, alles was goed met hem, hij was door een politiearts onderzocht. Hij werd nu nog kort ondervraagd en zou daarna thuisgebracht worden.

Eddie bracht via een post in het forum de wachtende maten op de hoogte.

Even na 2 uur was Ewout thuis, en na een kort verslag aan Julia en een whisky kroop hij onder de wol.

Hij droomde over motorreizen en diamanten en Zuid-Afrika en... en... Verrek, een kerstengel...

Hij zag hoog in de lucht een vage gedaante zweven. Een soort mistige, doorzichtig witte gedaante met vleugels op de rug. Zoals je op plaatjes weleens ziet. De engel kwam dichterbij, en het gezicht werd duidelijker, herkenbaarder.

Maar... dat was... dat was... "Georgie ?" Vroeg Ewout verbaasd.

Dat was onmiskenbaar het gezicht van de joviale monteur uit Bloemfontein.

Hij grijnsde, keek Ewout recht in het gezicht en zei met een rare holle stem: "Ze zijn van mij ! Jawel ! Ze zijn van mij !.

Ik heb ervoor betaald. Met m'n leven. En daarom zijn ze van mij !. Maar zij zullen ze niet vinden. Hij lachte uitbundig: "Woehahahahaaaa.... Ik heb niks losgelaten. Maar ja, hier heb ik er niks meer aan. Kan ik er niks mee.

Daarom geef ik ze aan jou ! En je toffe vriendin ! Jullie mogen ze hebben !

Maar geef ze niet aan hun! Want ze zijn nu van jou ! Van jullie ! Woehahahahaaaa... Ik heb mooi niks losgelaten".

Toen steeg Georgie de kerstengel weer op in de lucht. Werd ijler en ijler...

Van grote hoogte riep hij Ewout nog toe: "Ik heb je bagagerekje immers gelast... Extra verstevigingen gelast... gelassssst, gelassssssttt... Vrolijk kerstfeest !".

En toen was hij weg.

Met een schok werd Ewout wakker, rechtop in bed en zei: "Georgie".

Julia werd ook wakker, "Wie is Georgie ?" vroeg ze "Zeg, je droomt toch niet ondeugend over die Georgina Verbaan hè ?", voegde ze er plagend aan toe. Ze deed het licht aan en schrok, hij zag lijkbleek.

"Jeez, heb je een geest gezien of zo, schat ?".

"Ja... nee... natuurlijk niet, of... eh... misschien" antwoordde Ewout verward.

Toen vroeg hij: "Zeg, je hebt dat bagagerek van m'n motor toch niet weggegooid?".

"Weggegooid? Iets van jou ? Ik? Kom nou, je werd al hysterisch toen ik eens een roestige spijker had weggelegd".

"Dat was geen spijker dat was een borgpen van..."

"Ja ja ja" Onderbrak ze hem,"maar wat was er nou? Had je een nachtmerrie ofzo?".

"Ik heb Georgie gezien, die monteur uit Bloemfontein. Hij is nu dood, maar hij zei dat er iets in m'n bagagerekje verstopt zit. Ja, niet met zoveel woorden, maar hij hintte in die richting..".

"Uhûh..."zei Julia. "Ik snap het. Dus hij is dood, maar hij kwam je nog even een berichtje brengen... Ja, Logisch".

"Nee echt, hij kwam als kerstengel" wierp Ewout tegen, " En hij zei dat wij ze mochten hebben.

Ik moet eruit, even in de schuur het bagagerek pakken en open slijpen. Wedden dat het erin zit ?".

"Hééé Jandoedel, het is kerstmis ja ! Midden in de nacht, en jij zit te wauwelen over een rekje en de geest van Georgie.

Ik begrijp dat je veel hebt meegemaakt de laatste dagen, maar probeer nu even wat te slapen.

Morgen voel je je een stuk beter. Wedden?".

Nadat Ewout het rekje in stukken had geslepen lag er een handjevol "glimmertjes" in een Bona-bakje op de werkbank.

Julia raapte er nog één van de vloer en zei, "Houden ? Dat kan je niet menen. Natuurlijk kunnen we dit niet houden.

We moeten het aangeven".

"Nee", zei Ewout vastberaden. "Het is van ons. Georgie heeft het aan ons gegeven.

En hij was de rechtmatige eigenaar, want hij heeft ervoor betaald. Zwaar betaald; met z'n leven.

Bovendien wil ik de motor vergoed hebben. Enneh wilde jij niet een nieuwe keuken?".

Ze keken elkaar aan. Toen barstten ze in lachen uit. Proestend zei ze "Wat een stelletje amateurs.

Reizen ze de halve wereld rond, doen alle moeite om de motor in handen te krijgen, laten ze de handel aan een hek

van een kerkplein hangen".

Ze keek even nadenkend, toen zei ze "Weet je? Je hebt gelijk. Het moest gewoon zo zijn.

Dit is voor ons bestemd. Kerstcadeautje van Georgie.

Hoe zeggen de Engelsen het ook al weer? Als je iets krijgt zonder daar iets voor te doen?

Oh ja... A penny from Heaven !"

Einde