MZ ETZ 250 INTERC00LER. Jaren geleden bezat ik een MZ die kort voor z'n 5e verjaardag in december, wat aandacht van baasje begon te vragen. Zeg maar aandacht afdwingen, want als een MZ aandacht wil, dan doet ie dat op zo'n manier dat je er niet omheen kunt. Nou moet ik ook wel toegeven dat ik de eerste signalen ook niet al te serieus nam. Een maandje of wat eerder, werd ik wel in mijn motormijmeringen gestoord door vreselijk "gepingel" bij toerentallen boven de 4500, maar met een laks "later maar eens kijken", bleek het tanken van super afdoende om het gepingel te doen verstommen. Wel keek ik een keer vluchtig of er geen lekkages waren in het brandstoftoevoergebeuren (valse lucht), maar dat leek in orde. Let wel, leek.... ! En nadat ik de kontaktpuntjes nog eens gedwongen had de voorgeschreven afstand in acht te nemen, waande ik mij safe. Trouwens, tijd om dieper op de ongesteldheid van het apparaat in te gaan had ik niet wegens een verbouwing die vóór de winter af moest omdat de centrale verwarming erbij betrokken was. Bovendien beviel een benzineverbruik van 1:25 in plaats van 1:20 mij best wel, eigenlijk. Dat de inmiddels in zijn.gevoelens gekwetste MZ dit niet pikte moge duidelijk zijn. Als de buikpijn-truc niet,werkt, dan maar koppijn! En dus begon prompt het BREMBO-remklauwtje op de afdichting te lekken. Da's link, dus even hamer en zaag neergelegd, en naar de dealer getuft. De oorzaak was niet echt duidelijk, en ook een nieuw afdichtringetje kon het tij niet keren, dus moest er een nieuwe klauw op... Kassa... ! Enigszins bleek volgde ik de vinger van de monteur in het onderdelenboek tot hij bij de klauw was. Met een niet te spelen verbazing fluisterde hij "wat, 150 piek maar ? dat lukt je met een Jap niet" ! Ik was te verrast om van opluchting rond te springen, zodat de monteur, mijn nog immer meelijwekkende kop aanschouwende, optimistisch verklaarde "en als we je ouwe remblokjes gebruiken, trekken we die er nog van af, effe aan Kuinder vragen". Good old Kuinder, nooit te beroerd voor MZ-matswerk, bepaalde de prijs op 100 piek rond. Ex arbeid, maar inclusief BTW. In de wolken en perfect remmend weer huiswaarts gekeerd. En nog immer niet wijzer waar het de gevoelens mijner MZ betreft, timmerde ik verder. Een hele droge nazomer lang. En maar super tanken... En maar eisen dat hij mij ieder dag netjes op het werk afleverde. Tot de eerste herfst-druppeltjes vielen. En nóg had ik geen oor voor de protesten van mijn ongelukkige tweewieler. Zoals plots inhouden bij hoge (wel 125 km) snelheden, soms pas na 15 keer kicken aanslaan, af en toe flink roken of er tijdens het rijden zelfs helemaal de brui aan geven om pas na een kwartier kicken weer tekentjes van leven te geven. Ik heb toen zelfs een tijdje met en fietspompje in mijn rugzak gereden om bij moeizaam starten even het benzineslangetje van de carburateur los te halen, pompje erop te zetten, en met een paar "pufjes" wat benzine in z'n binnenste te dwingen. Hierna startte die altijd feilloos.'"TURBOSTART" noemde ik dat... ja ja... Het werd onderhand toch duidelijk tijd om... Maar ja, nog even... spijkertje hier, schroeffie daar, huissie bijna klaar.. En toen werd het de trouwe te veel. Hij moet zich ook wel vreselijk afgewezen gevoeld hebben om zo nadrukkelijk van zijn misnoegen blijk te geven. En natuurlijk net op een moment dat het helemaal niet uitkwam. Op een donderdag wilde ik naar mijn werk, maar starten was er niet meer bij. Toen bleek dat hij niet meer zonder ingrijpen mijnerzijds tot leven te brengen viel, draaide ik de bougie eruit. Zeiknat, dus brandstof kreeg ie genoeg. Of wacht eens... dat is geen benzine... dat is... WATER !! Geschokt pelde ik mijn zes lagen winterkleding af om met de auto naar het werk te gaan. Vanavond zie ik dan wel verder... Nu moet ik helaas een schuur ontberen, maar de voorkamer is ruim, en met een groot stuk plastic zeil op de vloer... Het mocht van moeders, en met enig gewurm bij de dubbele voordeur stond ie binnen. Bij het neerdrukken van de kickstarter hoorde ik meteen al een vreemd gesissss. Trappend en luisterend vond ik de scheur in het inlaatspruitstuk, bij de twee boutjes waarmee dit op de carb geklemd zit. Duidelijk te strak aangedraaid bij de laatste schoonmaakbeurt. Da's balen, want de volgende dag moest mijn vrouw de auto hebben, dus moet ik wel op de brommer. Kuinder in Hilversum gebeld, en die had zowel koopavond als een nieuw spruitstuk. Effe op en neer naar H'sum, nieuw spruitstukkie erop en euvel verholpen... Toch ? Weer thuis gaf ik de kickstarter nog een zwengel met de carburateur er nog af. Wat ik toen ontdekte deed mij zeker tien minuten verslagen op de vloer zitten, slechts in staat tot enige absoluut zinloze vocale uitingen. Ik hoorde namelijk duidelijk via de inlaatopening GEKLOTS in het blok, terwijl er water door naar buiten spatte! Dit kon toch niet ? Kop verwijderd, en ja hoor, waterballet. Dan 't motorretje maar uit mekaar. Uitlaat los, weer onheilspellend geklots. Buiten de uitlaat leeggekieperd, er zat zeker een kwart liter in. Ongelooflijk ! Ik dacht dat niets mij nu nog kon verbazen, maar toen ik de cylinder omhoog schoof en zag dat het carter helemaal onder water stond, kon ik alleen nog maar uitbrengen "einde MZ, MZ exit... over-en-uit.". Bij mijn eega begon zich een gevoel op te dringen van "de zoveelste truc om een nieuwe MZ ......". Toen ik een beetje bijgekomen was begon ik met een waterpijp-achtige konstruktie (twee slangetjes in een fles) het carter leeg te zuigen. Resultaat, zeker nog een kwart melkfles met water, en een lichte beneveling in het denkkompartiment vanwege de nog aanwezige benzinedampen. De termen "spoelpoort" en "kwartliter" zullen voor mij nooit meer de betekenis krijgen die ze ooit hebben gehad. Het volgende halfuur probeerde ik m'n vrouw uit te leggen dat wij iets aanschouwden wat helemaal niet kan. Waarop ze mij vroeg waarom ik dan het halve blok gesloopt had. Vrouwenlogica.... Toen begon ik met de hardnekkigheid van de ongeslagen verliezer, en tegen beter weten in, die delen droog te deppen waar ik bij kon. Bij iedere omwenteling van de krukas waren die echter natuurlijk weer drijfnat. Vervolgens heb ik liefdevol het blokje weer in elkaar geschroefd, en om half twee 's nachts stond hij weer buiten. Nadat ik het pitje nog eens goed gereinigd had gaf ik het ding een schop, wat beloond werd met een hoopvolle "PLOF". Een half uur later gaf ik het op met het voornemen nog éénmaal in de buidel te tasten voor de aanschaf van een nieuwe kaars. In dat half uur had ie namelijk een aantal malen geploft, en zelfs een paar keer een seconde of twee-drie gelopen! De volgende dag de baas gebeld om te zeggen dat ik niet mocht komen werken van m'n MZ. Meteen daarna heb ik een nieuwe bougie gehaald. Vol verwachting en met trillende vingers pitje ingedraaid, één keer kicken en... MZ-mirakel, het ding liep! En bleef lopen! Sputterend, twijfelend, overslaand en bovenal rokend... maar niet afslaan, dus! De tranen van ontroering sprongen in mijn ogen, maar beseffende hoe gevoelig mijn maatje voor vocht is, heb ik die meteen gedroogd. Toen de motor een beetje warm begon te worden heb ik mijn zes lagen aangetrokken en ben hem effe flink wezen "droogrijden". En dat was het einde van de "nachtmerrie", hoewel tot op de dag van heden nog vraagtekens staan rondom hoe, wat en waarom (niet). Zo moet ik volgens mij al enige tijd met water in de motor hebben gereden, want een kwartliter water in de uitlaat en nog eens een kwart liter in het carter (of heet dat nu een kwarter ??) kan nooit door de scheur in het spruitstuk naar binnen gezogen zijn op de ochtend dat hij dienst weigerde. De dag ervoor heb ik wel nog (in stromende regen) gereden. Ook lijken m'n lagers niet geleden te hebben van al dat water in z'n binnenste, want ik heb na dit ongemak nog vele duizenden km's afgelegd voordat ik hem inruilde. Achteraf zou ik zeggen, had ie al veel en veel eerder dienst moeten weigeren, maar hij bleef wonderwel maar doortuffen. MZ-importeur v.d. Kuinder hoorde met meewaren mijn relaas aan, maar verklaren kon hij niets. Verder dan een grinnikend "de eerste MZ met waterkoeling" kwam hij niet. Wat dat betreft was ik in die tijd toch al overvoerd, want opmerkingen als "hoe gaat het met je vissekom" of "niet vergeten antivries bij te vullen in de winter", waren natuurlijk niet van de lucht. In MZ-kringen ging ik nog een tijdje door het leven als "de man die guppies in z'n carter kweekte". Alle opmerkingen ten spijt, heeft het wel mijn geloof in m'n merk versterkt. Terwijl sommige kritische (onredelijke ?) types het "echt iets voor MZ" vinden dat het spruitstuk kapot kan, wil ik hen op mijn beurt vragen "maar als zoiets bij jouw fiets gebeurt, hoelang kachelt die‚ dan nog door ?". Hoe dan ook, de les die we geleerd hebben is dat je gewoon tijdig moet reageren als je motortje zich “unhappy”gedraagt. Want vergeet nooit.... Een motor is ook maar een mens ! Pruttel.
De eerste MZ met Waterkoeling.

Gstbook - Stop - Home - Menu - Back
[http://snellbos.tboek.nl]
[./keuze_menupag.html]
[./indexpag.html]
[Web Creator] [LMSOFT]